Sarpur fyrir nóvember, 2018

Fræbbblar í fjörutíu ár

Posted: nóvember 23, 2018 in Tónlist
Efnisorð:

Úff!

Það er víst liðin fjörutíu ár frá því að við Fræbbblar spiluðum í fyrsta skipti, á Myrkramessu Menntaskólans í Kópavogi, 25. nóvember 1978.

Við Stebbi höfðum fylgst með spennandi hreyfingu á tónlist, aðallega á Bretlandi, en eitthvað í Bandaríkjum Norður Ameríku og jafnvel víðar. Vinirnir gáfu nú ekki mikið fyrir þetta og voru mest að hlusta á Genesis, Yes, ELP, Pink Floyd og hvað þær hétu allar…

En svo kom tilefni til að láta heyra í okkur, við vorum ósáttir við skólameistara MK, Ingólf Þorkelsson, fannst hann látið einn félaganna sitja eftir að óþörfu. Þá var um að gera að fá að spila á Myrkramessu skólans og láta meistara heyra hvað okkur fannst.

Við Stebbi vorum sjálfkjörnir, Barði – sem var ósáttur við skólameistara – þurfti nauðsynlega að vera með. Haddi vinur okkar Barða var nauðsynlegur svona tónlistarinnar vegna. Og einhvern veginn kynntumst við Steina, að sama skapi nauðsynlegur á bassa. Stebbi var fljótur að læra á trommur og við Barði skiptum söngnum á milli okkar. Með Steina kynntumst við Assa og Rikka sem aðstoðuðu okkur við græjur og æfingar, Ísberg bræðurnir Árni og Jóhann lánuðu okkur græjur.

Það var nú ekki hlaupið að því að fá að spila. Nefndin sem sá um að halda hátíðina var engan veginn sannfærð um að við ættum erindi á svona hátíð, kannski réttilega, en við áttum einhverja hauka í horni í nefndinni, ma. Kristján Gíslason, sem á rúman hálftíma sem trommari í Klúbbnum.

Það hafðist nú samt að fá að spila og ég held að ég ljúgi engu þegar ég segi að „betri borgurum“ bæjarins hafi brugði nokkuð við djöfulganginn. Skólameistari var nú ekki beinlínis sáttur en við Bjarni, ljósamaðurinn okkar, var ljósamaður á hátíðinni og slökkti ljósin þegar skólameistari hélt sína ræðu!

Ég var svo sem kallaður á fund skólameistara eftir þetta og hann var engan veginn sáttur, en eftirmálar innan skólans urðu svo sem ekki meiri.

Við hittumst auðvitað seinna og vorum sáttir, er nokkuð viss um að hann var eiginlega nokkuð stoltur af því að upphaf punksins á Íslandi hafi verið í MK.

Þetta átti svo sem bara að vera eins dags fyrirbæri, gott ef við spiluðum samt ekki á Myrkramessuballinu um kvöldið.

En þarna voru líka ungir menn að leita að efni í sjónvarpsþætti um félagslíf í menntaskólum landsins, þeir Eiríkur og Jakob. Þeim fannst þetta smellpassa í þættina. Þá var ekki annað í boði en að halda okkur gangandi með spilamennsku þar til kæmi að upptökum. Atriðið var tekið upp í sjónvarpssal í byrjun febrúar (muni ég rétt) 1979, en aldrei sýnt, ég held að ekkert hafi orðið úr gerð þáttanna yfirleitt. Og á endanum var tekið yfir þetta, enda spólur rándýrt hráefni á þessum árum.

Því miður.

Eiríkur og Jakob bera þannig talsverða ábyrgð á að hljómsveitin hélt áfram.

Helgi Briem á einnig nokkra sök á þessu…

Á meðan við vorum að halda okkur gangandi sá hann okkur spila, skrifaði lesandabréf í DV og hrósaði okkur í hástert.

Við áttum sem sagt aðdáanda. Það var næsta afsökun fyrir að halda áfram.

En það var einhver neisti kveiktur og þetta var einfaldlega of gaman til að hætta.

Eflaust hefðu leiðir okkar legið í hljómsveitir hvort sem er, svona á endanum, en sú saga orðið allt öðru vísi.

Ég, Assi og Rikki erum enn meðlimir, Steini er enn með, en svona meira sem vara bassaleikari. Gummi er kominn á trommur, Helgi á bassa og Iðunn hefur sungið með okkur.

Ekki má samt gleyma Tryggva og Steinþóri, sem ásamt okkur Stebba mynduðu kjarnann sem þegar við unnum stóru plöturnar fyrstu árin. Dagný, Óskar, Kiddi, Hjörtur, Ellert, Brynja og Kristín komu öll þó nokkuð við sögu, Ari æfði með okkur og samdi lög en spilaði aldrei, Sigurgrímur æfði en spilaði ekki, Siggi og Snorri komu inn í hljómsveitina á lokametrunum fyrir hlé 1983. Jú og Mikki Pollock spilaði stundum með okkur og samdi lög fyrir okkur. Bjarni var meðlimur 1980 sem ljósamaður og Gunnþór sem rótari.

En, já, úff. Fjörutíu ár.

Við ætlum að halda upp á þetta á Gauknum, laugardagskvöldið 24. nóvember, opið hús, frítt inn, nýr bjór, Bjór! kynntur til sögunnar, einhver dagskrá, en aðallega gamaldags „partý“.

Já, trúleysið er betra

Posted: nóvember 19, 2018 in Trú, Trúarbrögð, Umræða
Prestur ríkiskirkjunnar spurði í messu fyrir nokkru og birti eftirfarandi spurningu:

„Erum við betur sett með trúleysið, trúarkenningar annarra landa (sem ég ber mikla virðingu fyrir), þau lönd búa ekki við sama velferðarkerfið og við, sömu menntun og það er ekki tilviljun.“

Mikið skelfilega er þetta hvimleið rökleysa. Og ruglingsleg setning ef út í það er farið.

Jú, „við“ búum við betra velferðarkerfi og menntun en margar aðrar þjóðir, fráleitt að halda að það sé einsleitt, en skoðum samt betur.

Já, við erum betur sett með trúleysið vegna þess að vísindi hafa verið grundvöllurinn a1ð þeirri þróun sem hefur átt sér stað. Vísindin eru bein andstaða trúarinnar, nálgun vísindanna er að gagnrýna, rannsaka og hafa það fyrir satt sem hægt er að sýna fram á.. Trúarbrögðin hafa hluti fyrir satt sem ekki er hægt að sýna fram á, enda byggja þau á „trú“ og getgátum en ekki staðreyndum eða þekkingu. Þannig er sú fáfræði sem hörðustu talsmenn trúarinnar tala fyrir, hvort sem um er að ræða sköpunakenningu eða aðra vitleysu, beinlínis hamlandi fyrir framþróun.

Auðvitað eru flestir talsmenn kirkjunnar hér á Íslandi farnir að tala í undanbrögðum þegar kemur að sköpunarkenningunni, sem betur fer.. en víða í heiminum er kristnin beinlínis fjötur um fót þegar kemur að vísindum og framþróun.

Sama gildir um mannréttindi. Forsvarsmenn trúarbragðanna, þar með talið kristninnar – og þar með talið á Íslandi – hafa barist gegn sjálfsögðum mannréttindum í gegnum tíðina, hvort sem við horfum til samkynhneigðra eða annarra.

Vissulega hafa sjónarmið kirkjunnar, amk. ef við horfum við Norður Evrópu, mildast síðustu árin, þó enn finnist „risaeðlur“ í forystusveit hennar.

En það er einmitt kjarni málsins. Trúin er að aðlaga sig að þróun, talsmenn kirkjunnar eru að draga í land með mestu vitleysuna og bakka út úr mestu fordómunum. Ekki vegna frumkvæðis kirkjunnar, heldur vegna þess að hún er, sem betur fer, „í aftursætinu“ og hefur að mörgu leyti haft rænu á að aðlaga sig þróun – sem er gott í sjálfu sér, en ekki reyna að halda því fram að velferðin sé henni að þakka.

Þar sem velferðarkerfið er kannski að jafnaði hvað mest og menntun og mannréttindi að einhverju leyti lengra komin (án þess að ég vilji taka undir alhæfingar prestins) þar eru trúarbrögðin búin að draga sig í hlé, þar snúast trúarbrögðin að mestu athafnaþjónustu, tyllidagamessur og svo aðstoð við þá sem lenda í erfiðleikum.

Þannig að svarið er afdráttarlaust „já, við erum betur komin með trúleysið“.

Einelti

Posted: nóvember 6, 2018 in Umræða

er auðvitað ömurlegt, það þarf ekki að ræða það.

En það er heldur ekki í lagi að saka fólk um að leggja einhvern í einelti, hafi viðkomandi ekkert til þess unnið.

Fyrir ekki svo löngu var ég í félagsskap þar sem einn meðlimur var frekar áberandi, stjórnsamur, vildi alltaf fá sínu framgengt þrátt fyrir að það væru nú ekki margir sammála, „frekjuhundur“ sögðu sumir, en látum það liggja á milli hluta. Oftast fékk viðkomandi sínu framgengt, það var auðveldara að láta undan en að standa í þrasi. Það kom þó fyrir að þegar á leið og kröfurnar urðu meiri og fráleitari að einhver sagði stopp. Yfirleitt ekki sá sami einstaklingur, en það var ekki hægt að samþykkja hvaða vitleysu sem var.

Þetta þróaðist auðvitað þannig að kröfurnar frá viðkomandi urðu yfirgengilegri og fleiri fóru að leyfa sér að andæfa.

Viðkomandi fór þá að kvarta undan því að hópurinn legði sig í einelti. Ég veit ekki enn hvort veruleikinn var svona fjarri, eða hvort þetta var einfaldlega lærð hegðun… spila sig fórnarlamb til að fá sínu framgengt. Fullkomlega ófær um að líta í eigin barm.

Já, einelti er ömurlegt.

En ekki spila „eineltisspilinu“ í tómum frekjugangi. Það er auðvelt að saka aðra um einelti. Og það er erfitt að verjast ásökunum um einelti.