Sarpur fyrir júní, 2019

Ég fæ reglulega og allt of oft áskoranir um að fara fram á að samþykkt svokallaðs þriðja orkupakka verði sett í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Nú er ég að öllu jöfnu yfirleitt frekar hlynntur þjóðaratkvæðagreiðslum, amk. um stærri og stefnumótandi mál þar sem mismunandi rök, vægi þeirra og áherslur ráða afstöðu.

Í þessu tilfelli snýst álitamálið um hvort það felist eitthvert framsal sjálfstæðis í samþykkt pakkans.

Ef svo er ekki þá er engin þörf á þjóðaratkvæðagreiðslu, þá er engin þörf á að hafna þessu frekar en reglugerðum um raftæki, stærð matardiska á veitingahúsum eða öðrum ómerkilegum reglugerðum sem fyrst og fremst snúa að því að tryggja rétt neytenda.

Ef eitthvert nýtt valdaframsal felst í samþykktinni, nú þá er heldur engin ástæða fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu um þetta málefni, heldur um aðildina að EES – nokkuð sem er allt annað mál.

Þannig að þeir sem eru að tala fyrir því að málið fari í þjóðaratkvæðagreiðslu eru í rauninni að biðja um að kosið verið um hvort ástæða sé til að það fari í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Það væri ekki verið að greiða atkvæði um innihald pakkans og þau lög og reglugerðir sem honum fylgja, heldur væri verið að greiða atkvæði um túlkun á því hvað ákveðnir texta þýða.

Málatilbúnaður andstæðinga pakkans virðist að mestu ganga út á misskilning eða vísvitandi útúrsnúning á því hvað ákveðinn texti þýðir í raun. Það er því engin ástæða til að halda þjóðaratkvæðagreiðslu um mál sem hægt er að afgreiða með því að fletta upp í orðabók og lesa!

Þar til viðbótar, þá væri nægilegt að staðfesta samþykkta stjórnarskrá og þá þyrfti ekki einu sinni að ræða málið frekar.

Ég var aðeins að hugsa… eftir að hafa ítrekað lesið algjörlega óboðlegt sorp í einum prentmiðlinum síðustu daga.

Ef ég skil rétt þá er gert ráð fyrir talsverðum ríkisstyrkjum til fjölmiðlum í nýju frumvarpi.

Það er svo sem gott og blessað. Eða ekki, reyndar er það meira en umdeilanlegt.

En ef hugmyndin er að dæla almannafé í fyrirtæki á þeim forsendum að þau þjóni almannahagsmunum.. má þá ekki gera kröfur um að þeir vinni faglega.

Veitingastaðir sem bjóða upp á sorp mega eiga von á að þeim sé lokað. Nú ætla ég ekki að leggja til að fjölmiðlar megi ekki vinna eins og þeim sýnist (jú, gott og vel, auðvitað innan skynsamlegra marka) – en ef þeir ætlast til að fá almannafé til rekstursins, þá er ekkert óeðlilegt við að gera kröfu um fagleg vinnubrögð.

Þetta þarf ekki að vera flókið, ein fölsk frétt, tilhæfulaus áburður.. hvort sem er í fréttum, aðsendum greinum eða ritstjórnargreinum kostar 1% af stuðningi.