Valgarður Guðjónsson

Ég er enn að velta vöngum yfir þessum „kristnu gildum“ sem sumir Sjálfstæðismenn vildu hafa til hliðsjónar við lagasetningu.

Kannski er það vegna þess að ég fæ engin svör um hver þessi kristnu gildi eru, þeas. hvaða gildi eru þarna sem ekki finnast í öðrum trúarbrögðum og/eða lífsskoðunum og skipta máli. Og hef ég nú mikið spurt.

Við getum strax útilokað verið sé að vísa til boðorðanna tíu – þá hefði verið talað um að byggja lagasetningar á „gyðinglegum gildum“.

Eins er strax hægt að útiloka almennt siðferði og náungakærleik og gullnu regluna – þetta er allt saman miklu eldra en kristnin – og finnst hjá flestum siðuðum lífsskoðunarfélögum.

En hvað einkennir kristnina sérstaklega? Það er rétt að taka fram að ég er ekki að gera lítið úr því góða og jákvæða sem kristnin hefur þegið frá öðrum hugmyndaheimum, þar er margt gott og gilt. En hvað er sérstakt?

Jú, meyfæðingin, upprisan og að bjóða hinn vangann. Fyrri tvö atriðin eru kannski engan veginn heldur einkennandi fyrir kristnina. Og það sem verra er, það er varla hægt að setja einhver lög sem byggja á upprisu eða meyfæðingu. Eða ég vona að minnsta kosti að það hafi ekki verið hugmyndin í þessu tilfelli.

Þá stendur eftir þetta með að bjóða hinn vangann. Ég man ekki til að þetta komi beinlínis annars staðar, má auðvitað vera minn misskilningur og/eða vanþekking.

En ef rétt er þá vilja þeir sem þetta samþykktu setja í lög á sá sem er sleginn utanundir eigi að bjóða hinn vangann..

PS. Mér fannst nú rétt að láta þessar vangaveltur liggja á milli hluta fram yfir kosningar.