Valgarður Guðjónsson

Ég verð svo í þessum vangaveltum um hvað ég get hugsað mér að kjósa og hvað ekki – að nefna nokkuð mikilvæg atriði, traust og trúverðugleika. Ég set eftirfarandi atriði ekki sem úrslitaatriði, en þau vega þungt.

• Það gengur til dæmis ekki að flokkur tali um að minnka rekstur ríksisins en vilji á sama tíma halda ríkisreknu trúfélagi.
• Það er ekki í boði að fá atkvæði frá mér þó frambjóðendur tali fjálglega um málfrelsi og frelsi eintaklingsins en lyfti svo ekki litla fingri þegar freklega er brotið á einföldum mannréttindum. Hér standa þeir verr að vígi sem eiga fulltrúa á þingi, það hefur til dæmis enginn lagt fram frumvarp um að breyta lögum um meiðyrði, hvað þá að bæta þeim skaðann sem beittir hafa verið misrétti.
• Það gengur heldur ekki að tala um frjálsa samkeppni og afhenda svo völdum aðilum verðmæti, hvort sem það eru bankar eða veiðiheimildir.
• Og það er mikilvægt að gera upp við hrunið. Ekki það að ég vilji „hengja“ alla sem annað hvort sváfu á verðinum eða gerðu mistök. En það skiptir máli að viðurkenna mistök, að hafa lært eitthvað og geta sagt hvað yrði gert öðru vísi.
• Og svo má ekki gleyma að það er ekki í lagi að starfa við löggjöf og segjast hafa „haft hliðsjón“ af lögum við ákvarðanir í stað þess að fylgja þeim.
• Svo gef ég lítið fyrir upphrópanir og loforð um töfralausnir í efnahagsmálum, nema viðkomandi geti sýnt hvernig viðkomandi lausn á að virka, málefnalega og með örkum og hafi svarað mótrökum.
• Þá fer verulega stór mínus á vogina hjá flokki sem skartar frambjóðendum sem boða hvers kyns kukl og hjávísindi.