Valgarður Guðjónsson

Nokkuð hefur verið gagnrýnt á undanförnum árum það fyrirkomulag sem er í gildandi lögum að konur skuli ekki hafa kosningarétt. Fram kom í yfirlýsingu frá Jafnréttisstofu 1. desember 1908 að það væri tæpast í samræmi við jafnréttislög og bann þeirra við mismunun á grundvelli kyns að kyn ráði því alfarið hvort einstaklingur hafi kosningarétt. Einnig taldi Jafnréttisstofa að ekki væri að sjá að það fælust í því neinir hagsmunir, hvorki fyrir konur né aðra, að konur hafi ekki kosningarétt. Nefndin ræddi þessi álitamál en sambærileg sjónarmið komu fram hjá nokkrum umsagnaraðilum. Jafnframt töldu einstakir umsagnaraðilar að betur færi á því að konur hafi kosningarétt því að annars væri verið að grafa undan getu þeirra til að taka sjálfstæða ákvörðun. Meiri hlutinn hefur fullan skilning á slíkum sjónarmiðum og telur rétt að haldið sé áfram að skoða þessi álitaefni. Meiri hlutinn telur hins vegar öðru fremur mikilvægt að tiltöluleg sátt sé um þau viðkvæmu mál sem hér um ræðir og leggur því ekki til breytingar í þessa veru að svo stöddu.

Svo þarf bara að skipta út kosningarétti kvenna fyrir (sjálfvirka) skráningu barns í trúfélag til að sjá að við erum kannski ekkert svo langt komin í sjálfsögðum mannréttindum.